Recente politieke ontwikkelingen in de hele wereld laten de cruciale uitdagingen zien die gecentraliseerde technologieplatforms voor de democratie vormen – in schril contrast met de krachtige rol die sociale media speelden in pro-democratische bewegingen in het Midden-Oosten en Hong Kong. Verkeerde informatie en bewuste desinformatie bij verkiezingen in de VS, evenals extremistisch gedachtegoed, verspreidde zich over online groepen, waarbij prominente politieke en sociale leiders middelen vonden om onwaarheden te versterken via technologieplatforms.
Zowel binnen de publieke belangstelling als in de donkere hoeken van het internet planden organisatoren in de US, waaronder leden van de Proud Boys, de bestorming van het Amerikaanse Capitool om een einde te maken aan wat volgens hen vervalste verkiezingen waren. De gebeurtenissen in de VS staan echter niet op zichzelf. Ze passen in een breder patroon van gecentraliseerde sociale mediaplatforms die worden gebruikt om geweld, desinformatie en opstand te bevorderen, zoals blijkt uit plaatsen als Myanmar en de Filippijnen.
Een bijproduct van onder andere deze gebeurtenissen is de toegenomen angst dat meer private gedecentraliseerde en peer-to-peer- of P2P-technologie een nieuw en krachtiger instrument zal bieden voor terroristen. Hoewel deze zorgen niet ongegrond zijn, kunnen privacygerichte gedecentraliseerde en P2P-applicaties in feite democratisch bestuur beschermen en ons helpen om afstand te nemen van gecentraliseerde platforms. De belangrijkste reden is dat ze, in tegenstelling tot gecentraliseerde platforms, niet bezig zijn met het creëren van echokamers – gebruikers targeten met specifieke inhoud die past bij hun interesses en mogelijk schadelijke inhoud versterken om de betrokkenheid van gebruikers te vergroten. Dit geeft ons een betere manier om de impact van sociale technologie op de openbare veiligheid te beheren, vergelijkbaar met hoe we voorheen gebruik maakten van meer traditionele vormen van interactie, zoals spraak, telefoongesprekken en post.
Gecentraliseerde platforms
Aan de ene kant omarmen de grootste digitale media-technologiebedrijven de vrijheid van meningsuiting, maar aan de andere kant is hun bedrijfsmodel gebaseerd op het verzamelen van gegevens, het creëren van gedragsprofielen en het richten van specifieke inhoud op een specifiek publiek. In het beste licht dient deze technische onderbouwing om inhoud en diensten aan de oppervlakte te brengen die een individuele gebruiker zou willen zien of consumeren. Maar wat nog belangrijker is, en van belang voor de democratie, is dat gecentraliseerde platforms opzettelijk proberen gebruikers verslaafd te maken aan het platform door middel van algoritmen die zijn ontworpen om inhoud massaal te richten op een specifiek publiek. Dankzij dit model konden onder andere islamitische terroristische organisaties mensen radicaliseren en indoctrineren via YouTube.
Nadat Facebook, Twitter en YouTube geconfronteerd werden met publieke reacties na de opstand in het Capitool, kwamen de grootste Amerikaanse sociale media -bedrijven tussenbeide om de accounts van voormalig president Donald Trump en anderen permanent of voor onbepaalde tijd te verbieden. Sommigen hebben dit geprezen als een broodnodige, minimale blijk van verantwoording, anderen bekritiseerden dan weer de macht van deze bedrijven.
Het is zeker te begrijpen dat de grootste technologiebedrijven deden wat nodig was om de democratie te beschermen, zij het op een inconsistente manier. Dezelfde oproepen tot regulering van sociale media -inhoud wakkeren echter ook de angst aan voor particuliere en gedecentraliseerde technologie als een nieuwe gevaarlijke boeman, ondanks het feit dat hun bedrijfsmodellen en technische onderbouwing aanzienlijk verschillen.
Het pleidooi voor op privacy gerichte, gedecentraliseerde P2P-technologie
De belangrijkste zorg van particuliere gedecentraliseerde en P2P-technologie is dat invloedrijke en controversiële mensen die worden gereguleerd op gecentraliseerde technologieplatforms, toegang zullen hebben tot goed ontworpen alternatieven met weinig tot geen toezicht. En deze angst is niet helemaal ongegrond. Telegram is bijvoorbeeld een toevluchtsoord gebleken voor illegale activiteiten en een bron van desinformatie en haatzaaiende uitlatingen, wat heeft geleid tot rellen en lynchpartijen in landen als India. Privacygerichte technologie staat altijd voor de afweging tussen het beschermen van de privacy van gebruikers en het waarborgen van een bredere openbare veiligheid en beveiliging. De hamvraag is echter of democratie en openbare veiligheid daadwerkelijk een groter risico lopen als die schadelijke beïnvloeders zich wenden tot meer nieuwe en particuliere toepassingen.
Deze technologische oplossingen bieden een beter alternatief voor gecentraliseerde platforms omdat hun prikkels anders zijn. Ten eerste zullen ontwerpers van privacygerichte applicaties het moeilijker vinden om content te beheren, gezien het feit dat ze weinig tot geen data verzamelen. Ten tweede maakt een P2P-ontwerp het voor gebruikers moeilijker om inhoud op grote schaal te verspreiden. Dit wil niet zeggen dat gedecentraliseerde systemen gebruikers volledig verhinderen om snel informatie naar veel mensen te sturen (bijvoorbeeld LimeWire), maar eerder dat het bereik beperkter en gerichter is. Bovendien kan het bereik worden verminderd door technische wijzigingen, zoals het beperken van groepsgroottes of de mogelijkheid om inhoud door te sturen.
Dipayan Ghosh, mededirecteur van het Digital Platforms & Democracy Project van het Shorenstein Center on Media, Politics and Public Policy, schreef dat verandering van regelgeving hard nodig is om “de juiste prikkels voor bedrijven te creëren om in het algemeen belang te handelen zonder de overheid te dwingen rechtstreeks betrokken te raken bij het beslissingsproces om te bepalen welke soorten inhoud als sociaal onaanvaardbaar moeten worden beschouwd en als zodanig door de bedrijven moeten worden verwijderd.”
Hoewel op privacy gerichte gedecentraliseerde technologie van oudsher wordt beschouwd als het middel om toezicht door Big Brother te vermijden, kan het ook passen in een bredere beweging om nieuwe regelgeving te versterken. In het bijzonder geeft private gedecentraliseerde en P2P-technologie ons de mogelijkheid om afstand te nemen van technologieplatforms die zijn ontworpen om te bewaken, categoriseren, cureren en versterken. De sterke toename van het aantal downloads van Signal als reactie op beleidswijzigingen in WhatsApp, toont bijvoorbeeld de groeiende vraag naar meer particuliere alternatieven aan. Regelgeving is nodig om de rol van gecentraliseerde technologieplatforms te beperken, maar kan niet alleen werken. We hebben technologie nodig om deze inspanning te ondersteunen en ons te helpen nieuwe technische ontwerpen te realiseren die de democratie niet in gevaar brengen.
Gecentraliseerde platforms zijn er om te blijven. Gedecentraliseerde en P2P-platforms zullen de gecentraliseerde platforms waarschijnlijk niet volledig vervangen. Om extremisme te bestrijden, zullen inhoudsmoderatie en regulering nodig zijn om ervoor te zorgen dat gecentraliseerde platforms voldoen aan de idealen van internet. Een effectieve manier om te voorkomen dat verkeerde informatie of desinformatie zich verspreidt onder de publieke opinie, is de mogelijkheid voor moderators om deze inhoud snel te weerleggen en / of blokkeren in het geval dat deze aanzet tot geweld.
Een grotere zorg rond gedecentraliseerde en P2P-platforms is dat verkeerde informatie zich kan blijven verspreiden zonder dat een centraal orgaan kan ingrijpen. Dit is een onmiskenbare uitdaging. Het risico voor de democratie wordt echter getemperd doordat er minder ruimte is voor massadeling via P2P en gedecentraliseerde systemen. Onderzoek toont aan dat desinformatie buiten schaal gedijen. Door het gerichte bereik en de versterking van inhoud te verwijderen, kan de verspreiding van schadelijke inhoud worden voorkomen.
Conclusie
De Amerikaanse democratie werd niet ondermijnd en lynchpartijen in India gebeurden niet enkel en alleen omdat mensen verkeerde informatie communiceerden via internettechnologie. Dit soort informatie circuleerde al lang voordat het internet werd gecreëerd, als gevolg van historische culturele verdeeldheid, racisme en vooral regeringsfalen.
Als het gaat om de rol van technologie, moeten we het echte gevaar voor de democratie definiëren: gecentraliseerde technologieplatforms waarmee mensen schadelijke en gewelddadige inhoud aan een breed publiek kunnen communiceren, en die zijn gebaseerd op een bedrijfsmodel dat miljarden dollars moet opbrengen.
Deze technologie brengt onmiskenbare gevaren met zich mee, net als de telefoon, brieven en mond-tot-mondreclame. Maar de gunstige verschillen tussen deze technologie en gecentraliseerde platforms kunnen het beste worden samengevat door het volgende voorbeeld: het is illegaal voor iemand om ‘vuur’ te schreeuwen in een theater als er geen is, maar het is niet illegaal voor die persoon om het ten onrechte te vertellen aan hun buurman dat er vuur is. Private gedecentraliseerde en P2P-applicaties zullen worden gebruikt voor illegale activiteiten. Maar het stoppen van deze illegale activiteit kan geen inbreuk op de privacy of het stoppen van communicatie inhouden. In plaats daarvan zullen we de onderliggende oorzaken van deze activiteiten moeten aanpakken.
The Proud Boys die het Capitool bestormen, vloeien voort uit een geschiedenis van blanke suprematie en raciaal onrecht. Geweld tegen Rohingya-minderheden in Myanmar dateert uit de jaren vijftig en is een erfenis van kolonialisme. Kijken naar meer privacygerichte technologie, aangezien het nieuwe gevaar het punt mist. In plaats van een techneut te creëren, moeten we de grondoorzaken van verkeerde informatie, bewuste desinformatie en haatzaaiende uitlatingen aanpakken. En in de tussentijd moeten we onze bestaande platforms reguleren en alternatieven promoten die op zichzelf de democratische normen niet ondermijnen.
22/03/2021 – 04u00
Stijn van DCN
